Pizystrat - recenzje

Pięknie wydany przewodnik, który z pewnością znajdzie uznanie zarówno wśród fanów gier spod znaku Arkham wydawanych przez FFG, jak i wśród fanów twórczości Samotnika z Providence. Każdy stwór opatrzony jest zwięzłym opisem, notatkami dotyczącymi występowania i zachowania oraz fantastycznym rysunkiem. Wszystko w pełni kolorowe, nawet strony stylizowane są na karty jakiejś starej księgi.

jedyne do czego można się przyczepić to pewne nieścisłości i sprzeczności w opisach, ale badanie ponadnaturalnych stworów to nie nauka ścisła. ;) Poza tym brakuje może tylko niektórych, wydawałoby się oczywistych opisów (nie ma np. opisu samego Cthulhu, choć niektórzy inni przedwieczni są opisani).

Niestety, pędzelek momentalnie się "rozciapierzył", co zwłaszcza w przypadku tak cienkiego jest denerwujące. Niestety to chyba moja ostatnia przygoda z pędzelkami tej serii. Na plus jedynie niska cena

No nie wiem, dla mnie formuła Samotnego Wilka chyba się na razie wyczerpała.

Część IV ma te same problemy, co poprzednie - arbitralność. Masz 2 ścieżki, w prawo i lewo. Idziesz w lewo, przygoda toczy się dalej. Idziesz w prawo, umierasz, przegrywasz, żadnego testu, rzutu, nic. Dla mnie to oznaka słabego designu. mającego sprawić sztuczne wrażenie, że gra jest dłuższa, niż w rzeczywistości.

Poza tym sama przygoda bardzo przywodzi na myśl część I - wszystko to już jakby się zdarzyło w trochę innych okolicznościach. I wreszcie, jeśli ktoś ukończył poprzednie książki, zwłaszcza cześć II, to w sumie żadna przeszkoda nie jest tu szczególnym wyzwaniem.

Nie powiem, że jest tragicznie, bo nie jest - ciągle grało mi się przyjemnością, ale już zauważalne mniejsza , niż przedtem. Część IV to po prostu więcej tego samego - jeśli kogoś urzekły poprzednie książki, ta też powinna się spodobać.

A moim zdaniem to jeden z lepszych dodatków nie tylko w tym cyklu, ale w ogóle. ;)

Praktycznie każda frakcja dostaje coś ciekawego - 2 kolejne czipy typu stealth, utylitarny program dla Shapera, źródło tanich kredytów dla wszystkich Runnerów, szybki sposób na pozbycie się bad publicity, Jintekowy klon, który powstrzyma prawie każdy atak, agendę, która sama się broni i fantastyczny tani code gate. Czego tu nie lubić? :)

Znaczny postęp w stosunku do poprzedniej części. Przygoda już się nie zacina - płynie wartko i nawet przyjemnie tak więc człowiek naglę jest zaskoczony, że to już koniec. Zwłaszcza jeśli wcześniej ukończyło się jednak poprzednia część i ma się przedmioty tam zdobyte. ;)

Słowem, trzecia część jest mniej więcej na poziomie pierwszej, co znaczy, że spokojnie można ją polecić.

Niestety, po całkiem fajnej pierwszej części tutaj spotkał mnie spory zawód. Przygoda jest wyraźnie gorzej skonstruowana. Fabuła jest znacznie bardziej liniowa (mniej miejsc, w których się rozwidla, a i potem często znów różne drogi trafiają w to samo miejsce), a samych ścieżek gry jest mniej, na co wskazuje chociażby mniejsza liczba paragrafów (350 zamiast 550). Wybory lub umiejętności gracza często nie mają żadnego znaczenia, bo po 1-2 innych paragrafach i tak trafia się w to samo miejsce. Poza tym niestety już dwukrotnie trafiłem w pętlę, gdzie jedynym wyjściem było… przegrać (tak, jedna z nich to ta głupia dzida).

Wszystkie te czynniki razem sprawiają, że przyjemność z gry jest znacznie mniejsza. A szkoda, bo sama fabuła wydaje się ciekawsza, niż w pierwszej części, tylko gra nie pomaga w jej odkryciu. Spróbuje jeszcze raz, ale jak tym razem nie będzie znaczącej poprawy, idę od razu do części trzeciej. :P

Świetny patent na powrót do gier paragrafowych, jeśli ktoś miał z nimi kontakt za młody w latach 90tych. :) Wszystko tu jest przesiąknięte nutą nostalgii – sztampowa fabuła, szata graficzna, nawet język.

A i gra się całkiem przyjemnie. Zmierzając prosto do celu można spokojnie ukończyć przygodę w 1 wieczór, ale książka oferuje szereg side questow i przynajmniej trzy drogi (dosłownie) do zwycięstwa, więc spokojnie można sobie zagrać ponownie. Oczywiście zgadzam się z przedmówcami, że dobrze jest zaopatrzyć się w kostkę K10.

Niestety trzeba mieć świadomość, że przygoda jest bardzo, ale to bardzo losowa. Są miejsca, gdzie książka decyduje za gracza, a potem każe rzucić ostką. Rzuciłeś za mało? Nie żyjesz, zaczynaj od nowa. Potrafi to zepsuć radochę, bo tak naprawdę nie da się nic zrobić by temu zapobiec. Na szczęście nie natrafiłem na takie momenty zbyt często.

Ogólnie fajna rozrywka, interaktywność sprawia, że jest ciekawiej niż czytanie po prostu gotowej fabuły. Można polecić.

Drugi z trzech obowiązkowyuch dodatków pierwszego cyklu (obok What Lies Ahead i Future Proof).

Dwie świetne karty dla Anarchów, baaaardzo ciekawa tożsamość kryminalna i jedno z popularniejszych źródeł kredytów w formie Kati Jones sprawiają, że każdy grający Runnerami znajdzie tu coś dla siebie.

Korporacje też dostaja sporo fajnych kart, w tym trójke syspoów (dla Weylanda, Jinteki i NBN), konkurencję dla Adonisa w formie Ewy (;) ) i wsparcie dla Jinteki, które zabija przy pomocy net damage.

Ogólnie dobry wybór dla każdego gracza, polecam!

Koszulki służące przede wszystkim wizualnemu uatrakcyjnieniu gry, ale tez dobrze spisują się w funkcji ochronnej kart (choć nie są tak sztywne i wytrzymałe, jak deck protectory). Grafika na rewersie jest wysokiej jakości, z bardzo dobrym nasyceniem kolorystyką. Od strony awersu widać białe tło, ale akurat w przypadku Netrunnera to ne przeszkadza, a jedynie wspomaga futurystyczny wygląd gry. Koszulki nie lepią się do siebie i łatwo tasować karty w nich.

Słowem bardzo fajny produkt. Szkoda tylko, że nie ma więcej wzorów dostępnych. ;)

Koszulki służące przede wszystkim wizualnemu uatrakcyjnieniu gry, ale tez dobrze spisują się w funkcji ochronnej kart (choć nie są tak sztywne i wytrzymałe, jak deck protectory). Grafika na rewersie jest wysokiej jakości, z bardzo dobrym nasyceniem kolorystyką. Od strony awersu widać białe tło, ale akurat w przypadku Netrunnera to ne przeszkadza, a jedynie wspomaga futurystyczny wygląd gry. Koszulki nie lepią się do siebie i łatwo tasować karty w nich.

Słowem bardzo fajny produkt. Szkoda tylko, że nie ma więcej wzorów dostępnych. ;)

Jedno z lepszych i, rzekłbym, dojrzalszych dzieł Lovecrafta. Dłuższa forma zdecydowanie dobrze służy snuciu tajemnicy i zaangażowaniu czytelnika. Sama fabuła jest utkana ciekawie i logicznie, dając pole do budowania nastrojowych scen i sekwencji, nie pozostawiając przy tym wrażenia zagubienia (co, niestety, zdarza się HPLowi w niektórych opowiadaniach). Świetna lektura dla każdego miłośnika grozy i tajemnicy, ale myślę, że przypadnie do gustu także miłośnikom klasycznej literatury fantasy.

Bardzo przyzwoity klaser.

Kieszenie są na tyle duże, że do każdej bez problemu wchodzą 3 karty, a pozostaje jeszcze dość miejsca, żeby je swobodnie wyjmować i wkładać. Biała kolorystyka nie odciąga wzroku od kart, przez co ładnie się prezentują. Jedynie oprawa mogłaby być sztywniejsza, bo trochę za łatwo się gnie... Zaznaczam też, że nie ma możliwości dołączenia dodatkowych stron.

Słowem: przywoity produkt we w miare rozsądnej cenie.

Farbka mogłaby sie równie dobrze nazywac po prostu "Stone", bo to świetny kolor do malowania kamieni i wszelkich budowkli z kamienia wzniesionych. Oczywiście ponieważ to seria Layer trzeba nałożyć 2 warstwy, ale potem zwykle wystarczy pocieniować czymś ciemnym i zadowalający efekt osiagniety. Przydatna zwłaszcza do malowania terenu.

Goblin Green w nowej odsłonie - i nawet nie różni się od pierwowzoru tak bardzo, jak tego się obawiałem. Do armii zielonoskórych podstawa, ale przydaje sie i gdzie indziej, w szczególności jeśli ktoś robi podstawki w starym stylu - z trawką statyczną lub malowanym piaskiem. ;)

Jeden z moich ulubionych kolorków Citadel. Ciemna, głeboka zieleń w stylu dawnego Snot Green (acz nie identyczna). Niestety, podobne jak inne farbki z tej serii słabo kryje, co widac zwłąszcza na czarnym podkladzie. 2 warstwy niezbędne.

Kapcie bardzo fajne, ciepłe na gumowej podeszwie. Jak spojrzymy na stopy, widzimy jak Ktulu spogląda na nas. ;) Trzeba mieć tylko na uwadze, że są też strasznie wielkie - nie polecam dla drobnych osóbek, bo mozna się dosłownie potknąć o własne stopy.

W miarę solidna i, dzięki niewielkiej grubości, lekka decha, co czyni ją całkiem przenośną. Bardzo się cieszę, że jest dwustronna, bo plansza 13x13 niewątpliwie będzie przydatna w treningu. Na początek przygody z go - bardzo przyzwoita propozycja, w szczególności z uwagi na rozsądną cenę.

Cóż, szału nie ma. Kamienie ogólnie w porządku, krawędzie wystarczająco zaokrąglone, żeby nie było problemu z ich podnoszeniem z planszy. Niestey większość ma jakieś zabrudzenia, zakładam z procesu produkcyjnego. Szczególnie widać to na białych i efekt nie jest szczególnie estetyczny.

Wystarczą jeśli ktoś jeszcze nie wie, czy chce się bawić w go, bo sa relatywnie niedrogie. Osobom poważnie podchodzącym do swoich gier polecałbym raczej jednak inny zestaw.

Jedyne co było miłym zaskoczeniem to to, że pojemniki w realu nie wyglądają aż tak tandetnie, jak na zdjęciu. ;)

Najpierw o pozytywach, bo tych w grze jest całkiem sporo. Przede wszystkim na pochwałę zasługuje umiejętne odtworzenie klimatu dawnej planszówki w formacie niewielkiej karcianki. Graczom towarzyszy nieustanne poczucie, że zaraz wszystko się zawali, a jakiś potwór niechybnie skoczy na plecy. Poszczególne misje są ze sobą połączone w kampanię, a wynik jednej rozgrywki ma wpływ na następne w ramach stopniowo rozwijającej się historii. Szkoda tylko, że możliwości rozwoju postaci pomiędzy misjami są tak bardzo ograniczone.

Od strony mechaniki sprawa wygląda bardzo dobrze. System akcji poszczególnych postaci (w połączeniu z wyjątkowymi kostkami) jest zgrabny i przemyślany i sprawia, że gra jest naprawdę kooperacyjna, a nie tylko sprowadza się do kilku osób robiących na raz to samo, bo trzeba sobie nawzajem pomagać – inaczej nie ma szans na zwycięstwo.

Wykonanie również bardzo ładne, nawet charakterystyczny dla FFG recycling grafik nie rzuca się tu w oczy, a rysunki odpowiednio podkreślają klimat gry – szczególnie przypadły mi do gustu grafiki na kartach lokacji.

Zasadniczym problemem z tym produktem jest jednak to, że jest go bardzo mało. Za cenę pełnoprawnej gry dostajemy jedynie jej szkielet: 4 postaci (czyli przy grze w 4 osoby muszą zawsze brać udział wszystkie) i zaledwie jedna kampania, po przejściu której nie za bardzo jest motywacja, żeby zaczynać od nowa (zwłaszcza jeśli się wygrało). A przejść ją można spokojnie w jeden wieczór (no, może z popołudniem). Misja-jednostrzałówka nie pomaga tu za wiele, bo też jest tylko jedna, poza tym nie ma w niej tego, co czyni tę grę naprawdę fajną, czyli rozwijającej się historii.

W pudełku zdecydowanie powinno być już od razu więcej postaci i więcej misji. Oczywiście, że niechybnie się pojawią w formie dodatku, ale za nie trzeba będzie znów płacić. Strategię taką FFG stosuje ostatnio podejrzanie chętnie (np. w przypadku Eldritch Horror) i wcale mi się ona nie podoba.

Podsumowując, pomimo wszystkich swych zalet, gra w takiej formie najzwyczajniej w świecie nie jest warta tej ceny. Stąd mało entuzjastyczna ocena.

No proszę, GW coś zamieszało ze skłądem i wreszcie kolor kościany/khaki, który dobrze kryje. Miłe zaskoczenie. :)